Anne-Grethe Leine Bientie & Meerke Laimi Thomasson Vekterli (myndskr.)

Joekoen sjïehteles ryöjnesjæjja („Fyrirmyndar hreindýrahirðir“, óþýdd) er saga um að vera lítill og axla mikla ábyrgð. Hlutirnir æxlast þannig að litli strákurinn Jaahke er skilinn aleinn eftir uppi í fjalli til að gæta hreindýrahjarðar fjölskyldunnar. Drengurinn er einmana og honum er kalt og hann er hræddur um að úlfarnir birtist. Þrátt fyrir að Jaahke sé hræddur, svangur og blautur víkur hann ekki frá hjörðinni. Jaahke reynir að vera þolinmóður, þolgóður og ábyrgur. Hann rekur hjörðina út á nes og kemur henni í var fyrir myrkur. Hann reynir að veiða fisk en fær engan. Tækist honum að mjólka simlu fengi hann mat fyrir sig og sinn besta vin og aðstoðarmann hundinn. Sem betur fer er hjörðin hans Jaahke gæf. Þegar pabbi hans birtist loksins er Jaahke ekkert að segja honum hvað hann er búinn að vera svangur og hræddur. Pabba hans er ljóst að þetta hefur ekki verið leikur einn fyrir Jaahke. Hann hrósar Jaahke og segist vera búinn að fá fyrirmyndar hreindýrahirði.

Joekoen sjïehteles ryöjnesjæjja bregður upp mynd af því hvernig samísk börn í tímans rás hafa verið alin upp til að vera sjálfstæð og axla ábyrgð en hún veitir líka innsýn í huga barnsins, tilfinningar þess og klípu. Sagan er sögð frá sjónarhorni barnsins og sýnir hvernig Jaahke leysir þrautirnar.

Suður-samískur textinn er vandaður og ljóðrænn og segir margt með fáum orðum. Myndskreytingar bókarinnar eru fallegar og eiga vel við frásögnina jafnframt því að undirstrika viðbrögð barnsins við aðstæðum. Myndirnar sýna lesandanum hvað barnið er lítið gagnvart stórbrotinni náttúrunni og færa hann nær upplifun barnsins. Texti og myndir örva hugsanir og hugarflug lesandans og gefa honum færi á að hugsa sjálfur.